Nogi stonogi

Rzucając kolorowymi kostkami gracze starają się zdobyć jak najwięcej butów
dla swoich stonóg. Muszą podejmować decyzje ile butów i w jakich kolorach chcą zdobyć w kolejnych rundach. Wygra gracz, którego stonoga posiadać będzie najwięcej butów. Urocza, przyjazna oprawa graficzna i wciągająca fabuła sprawiają, że dziecko nawet nie zauważa, że uczy się kolorów oraz dodawania i odejmowania dobrze się przy tym bawiąc!

Elementy gry wykonane są z grubego kartonu, dzięki czemu gra jest odporna na działanie małych, zwinnych dziecięcych rączek.
Gra posiada 2 warianty: dla dzieci młodszych i starszych.

Gra polecana przez Instytut Badań Edukacyjnych do użytku przez nauczyciela podczas zajęć z uczniami.

Liczba graczy: 2–4
Wiek graczy: 4+
Czas rozgrywki: 20 minut

Podczas grania w Nogi stonogi ćwiczymy:

• tworzenie własnej strategii
• podejmowanie decyzji
• budowanie intuicji prawdopodobieństwa
• analizowanie sytuacji i ocenianie ryzyka
• liczenie.

 
O czym rozmawiać po zakończeniu rozgrywki?

Podczas podsumowania zajęć warto, oprócz klasycznych tematów, dopytać uczniów o to, co kierowało nimi podczas podejmowania decyzji związanych z odkładaniem kostek. Być może uczniowie zauważą, że z jednej strony jest to gra losowa – rzucamy kostkami – ale z drugiej strony po rzucie to gracz podejmuje decyzję, które kostki odłożyć. Warto poprosić uczniów o zastanowienie się, jakie pytanie powinien zadać sobie gracz, zanim odłoży jedną z kostek. Uczniowie, z którymi grałyśmy, rozważali na przykład: Ile kartoników z butami w kolorze czarnym leży jeszcze na stole? Jakie mam szanse, że rzucając jedną kostką, wyrzucę czerwony but lub gwiazdkę? Czy wystarczy mi do wygranej kartonik z dwoma butami, skoro po mnie rzuca jeszcze jeden gracz?

Rozmowy związane z szansami wyrzucenia na kostce buta jakiegoś konkretnego koloru kształtują u uczniów intuicje związane z prawdopodobieństwem.

Gra dobrze nadaje się na klasowe czy rodzinne festyny. Dzieci, które mają problemy z liczeniem butów stonogi, mogą po prostu ułożyć stonogi tak, aby porównać ich długość.

Źródło: "Pozwólmy dzieciom grać. O wykorzystaniu gier planszowych w edukacji matematycznej" © Copyright by: Instytut Badań Edukacyjnych, Warszawa 2014